صندلی راک؛ صندلی هایی که می دوند

صندلی هایی فراتر از صندلی گهواره ای

صندلی راک در فرهنگ آمریکا جایگاه خاصی دارد. شاید چیزی آرامش بخش تر از اینکه صدای حرکت آرام صندلی راک و جیر جیر پایه آن در هر رفت و برگشت را در عصر تابستان بشنوی نباشد.

درست است که صندلی راک جایگاه ویژه ای در آمریکا دارد ولی مبداء آن بسیاری پیش از تاسیس این کشور بوده است. اضافه کردن غلتک و ساختار گهواره به صندلی به قرون وسطی و اروپا باز می گردد به گونه ای که اسب های گهواره ای برای بچه ها، در دوره ویکتوریا بسیار محبوب و رایج بودند.

بنجامین فرانکلین در سال 1710 با اختراع واقعی صندلی راک یا صندلی گهواره ای اعتبار یافت. اگرچه منابع دیگری نیز وجود دارند که مبداء صندلی های راک به سبک امروزی را از کشاورزان و کابینت سازان همان دوره می دانند.

لغت «ROCKING CHAIR» در سال 1787 به لغتنامه آکسفورد اضافه شد. شیکرز های آمریکایی به طراحی و ساخت مبلمانی ساده و کاربردی مشهور بودند و در نتیجه طراحی صندلی راک را تکمیل و بهترین های این صندلی را خلق کردند.

صندلی های راک در فضای باز نیز برای اولین بار در سال 1725 در انگلستان مورد استفاده قرار گرفت. ظاهر شد. صندلی راک وینزور با تکیه گاهی دوکی شکل و ساختاری شبیه به قفس پرنده طراحی شده بود.

صندلی راک بوستون نوع دیگری از صندلی راک وینزور بود که در حدود 1840 و در نیواینگلند به عنوان اولین صندلی راک ماشینی و تولید انبوه به بازار آمد.

صندلی راک Bentwood یا چوب خمیده هم در سال 1860 در آلمان رایج شد.

امروزه پایه های ننویی قابل اضافه شدن به فرم های مختلفی از صندلی ها هستند و حتی مبل ها هم می توانند قابلیت گهواره ای شدن را داشته باشند و یا حتی اسباب بازی که میی شوند همان اسب های نمادین گهواره ای.

در سال های اخیر مطالعاتی انجام شده که مزایای درمانی نشستن روی صندلی راک را نیز اثبات می کند، خصوصا برای بهبود نعادل، آرامش، تسکین درد و ورم مفاصل و بهبودی سریعتر بعد از عمل جراحی، زایمان و کاهش اضطراب و افسردگی.