جامعه هر روز بیشتر در حال آگاه شدن نسبت به اهمیت ساخت و ساز و طراحی داخلی مسئول نسبت به محیط زیست است. در نتیجه، هر روز مشتریان بیشتری در پی گنجاندن اصول پایایی در فضاهای داخلی خود هستند. طراحان داخلی اثر بسیار زیادی بر پایایی یک محیط استچرا که چرا که آنها تصمیم می گیرند که چه مواد و محصولاتی مورد استفاده قرار خواهند گرفت و مردم چگونه قادر خواهند بود به لحاظ اکولوژیکی با محیط اطراف خود تعامل کنند.
با پیروی از این اصول طراحی داخلی پایا، طراحان اثرات منفی زیست محیطی جامعه ما را کاهش می دهند و آینده ای بهتر و پایاتر می سازند.
مصرف انرژی یکی از اجزای اصلی تغییرات اقلیمی است. ساختمان ها بخش بزرگی از گازهای گلخانه ای را منتشر می کنند، که نتیجه مصرف انرژی است. معماران و طراحان داخلی می توانند برای بهبود بازده انرژی یک ساختمان کارهای زیادی انجام دهند. مهمترین کار کاهش مقدار انرژی مورد نیاز برای گرمایش، روشنایی، لوازم خانگی، و غیره، و تأمین انرژی تجدیدپذیر و غیر کربنی برای ساختمان است.
گرمایش و روشنایی مهمترین فاکتورهایی هستند که طراحان داخلی روی آنها کنترل دارند. از آنجا که اکثر گرمای ساختمان از طریق پنجره ها بیرون می رود، اینکه پنجره های نصب شده با کیفیت و دارای ایزولاسیون خوبی باشند مهم است. پرده ها و کرکره ها هم هوای سرد و هم گرمای آفتاب را بیرون نگه می دارند. پوشش های بیرونی پنجره ها و سایبان ها به ساکنین امکان می دهند تا دمای ساختمان را با باز کردن و بستن به موقع آنها به طریقی پربازده کنترل کنند.
فرش ها برای ایزولاسیون حرارتی عالی هستند؛ بر اساس تخمین ها، یک فرش تا 10% از گرمای یک اتاق را در خود نگه می دارد.
برای صرفه جویی در انرژی روشنایی، کار مهمی که می توان انجام داد انتخاب رنگ درست نور است. رنگ های روشن تر نور بیشتری را باز می گردانند، در حالی که اتاق هایی که دیوارها و لوازم تیره تر دارند نیاز به نور مصنوعی بیشتری دارند. استفاده از سطوح بازتاب دهنده مقدار نور داخل یک اتاق را از طریق چرخاندن آن در اتاق افزایش می دهد، و نیاز به نور مصنوعی را کاهش می دهد.
نصب کردن اتوماسیون خانگی و آنچه "ابزارهای سبز" نام گرفته است امکان کنترل سامانه های گرمایش و روشنایی را از راه دور ایجاد می کنند. این همچنین کمک می کند تا ساکنین از انرژی ساختمان پربازده تر و اقتصادی تری استفاده کنند.
از منظر پایایی، انتخاب مواد و محصولاتی که کمترین اثرات زیست محیطی را داشته باشند بسیار مهم است. مواد ارگانیک (مثلاً چوب، پشم، سنگ طبیعی) انتخاب واضحی به نظر می رسند، ولی نباید فراموش کنیم که منابع طبیعی باید به صورت مسئولانه ای مورد استفاده قرار گیرند. برچسب ها، استانداردها، و مجوزهایی وجود دارند که اطلاعات موثقی درباره منبع آن محصول به دست می دهند، و به شما در شناسایی محصولات دوستدار محیط زیست کمک می کنند. برای مثال، برچسب FSC روی محصولات چوبی شما را مطمئن می سازد که آن چوب به صورتی پایا برداشت شده است.
اثرات زیست محیطی مواد و محصولات باید برای کل چرخه عمر محصول ارزیابی شود، از استخراج، تا تولید، حمل و نقل، و فرآوری، و تا آنجا که در نهایت چگونه دور انداخته می شوند. ابزارها و برچسب های استاندارد شده ای وجود دارند که به طراحان در فهم، مقایسه و ارزیابی اثرات زیست محیطی یک محصول در مراحل مختلف کل چرخه عمر آنها کمک می کنند، مثلاً LCA (Life Cycle Assessment)
طراحان داخلی قدرت زیادی برای کاهش زباله ها، و در عین حال مسئولیت بزرگی برای پایا عمل کردن دارند. منابع ارزشمند کره زمین محدود هستند، لذا این ذهنیت که باید محصولات را به محض از مد افتادن دور ریخت و با جایگزین کردن آنها با محصولاتی که به روز باشند دیگر قابل توجیه نیست.
خوشبختانه، دنیای طراحی هر روز بیشتر نسبت به تفکر پایا آگاه می شود و شاهد علاقه روزافزون به روندهای پایاست، مانند بازیافت، استفاده بهتر، و تغییر کاربری. به جای دور ریختن اشیاء "قدیمی" که هنوز کار می کنند، طراحان می توانند (و باید) راه های خلاقانه ای پیدا کنند که زندگی دوباره ای به آنها ببخشند.
راه دیگر برای کمک طراحان داخلی به کاهش تخریب منابع طبیعی (و کاهش زباله های دفن شده) استفاده از مواد مصنوعی است که از زباله های بازیافتی ساخته شده باشند، یا استفاده از موادی که در پایان چرخه عمر قابل بازیافت یا استفاده مجدد باشند، یعنی وقتی استفاده از آنها تمام شده باشد یا مردم از آنها خسته شده باشند.
با این رویکرد گهواره تا گهواره، زباله های تبدیل به ماده خام لازم برای محصولات جدید می شود و حلقه تولید کامل می شود، که در عمل میزان زباله را کهش می دهد یا حتی به صفر می رساند.
برای جلوگیری از دور انداختن زود به زود مواد و محصولات، طراحان داخلی باید طول عمر هر ماده ای که قصد استفاده از آن را دارند را در نظر بگیرند، مخصوصاً برای عناصری که دچار فرسایش زیاد می شوند (مثلاً کفپوش ها). هدف از طراحی برای طول عمر طراحی فضاهای مانا و همیشگی است و از بین بردن نیاز به تغییر کل طراحی هر چند سال یک بار است. بهترین راه برای همیشگی بودن اولویت دادن کیفیت بر کمیت، عناصر کلاسیک بر عناصر به روز، و سادگی یا کاربردی بودن بر تزئینات است.
اما مردم با گذر زمان تغییر می کنند، و دوست دارند که فضای اطرافشان هم با آنها تغییر کنند و آن تغییرات را نشان دهند. به همین دلیل، طراحان داخلی باید انعطاف پذیری فضاها را در نظر داشته باشند، آنها تا چه حد می توانند نیازهای در حال تغییر انسان ها را در نظر بگیرند. طراحی فضاهای منعطف یکی از کلیدهای مانایی هستند. وقتی بتوانید عناصر تک را در یک اتاق جایگزین کنید و تغییر دهید، نیازی به تخریب و بازسازی کل آن نخواهد بود.
نوآوری گزینه های زیادی را برای طراحی منعطف به وجود آورده است: دیوارهایی که قابل تغییر باشند و بتوان با آنها همراه با بزرگتر شدن بچه ها و نیاز آنها به اتاق های جدا، فضاهای بیشتری ایجاد کرد، مبلمان های قابل تنظیم و متحرک که بتوان آنها را برای نیازهای در حال تغییر فضای کار مدرن، کف پوش های مدولار که امکان شخصی سازی و جایگزنی آسان مبلمان های تک و غیره مورد استفاده قرار داد.
نگهداری راحت بخش مهمی از طراحی برای مانایی است؛ وقتی نگهداری از فضاها سخت باشد، تغییرات منظم گریزناپذیرند و نتیجه استفاده بیشتر از منابع و ایجاد زباله خواهد بود.
استفاده از عناصر منعطف در طراحی داخلی، نگهداری از آن فضا را راحت تر می کنند. مثلاً با استفاده از فرش های مدولار، می توانید به جای اینکه کل موکت ها را جابجا کنید، فقط قطعه هایی که فرسوده شده اند را جایگزین کنید، که میزان زباله را کاهش خواهد داد.
نگهداری از فضاهایی که در آنها از موادی که تمیز کردن آنها آسان باشد استفاده شده باشد نیاز به تمیزکننده ها را که اغلب برای محیط مضر هستند کاهش می دهد. بنابراین، پول خرج کردن برای عناصری که محکم و مانا باشند و تمیز کردن یا تعویض آنها آسان باشد به معنی نیاز کمتر به نوسازی خواهد بود؛ و در نتیجه، زباله کمتری درست خواهد شد. صرفه جویی مالی در تمیز کردن و نگهداری نیز یکی دیگر از منافع آن است.
مردم بیشتر خود را در فضاهای بسته می گذرانند؛ در دفاتر کار، مدارس، خانه و غیره. به عنوان آخرین نکته، توجه به سالم بودن یک محیط باید بیشترین اولویت را برای طراحان داخلی داشته باشد. برای طراحی فضایی سالم باید فاکتورهای مختلفی را در خاطر داشت، مانند کیفیت هوا، گرمایش، تهویه، نورپردازی و آکوستیک.
آژانس محیط زیست آمریکا معتقد است که آلودگی هوای در فضاهای بسته یکی از پنج خطر بزرگ زیست محیطی برای سلامت همگانی است. آلودگی هوا در فضای بسته نتیجه محصولات و موادی است که مقدار زیادی مواد سمی منتشر می کنند. برای مثال، مبلمان یا وسایلی که در آنها مواد شیمیایی مضر خطرناک به کار رفته باشد مواد سمی خطرناک در هوا آزاد می کنند. طراحان باید به دنبال موادی باشند که ترکیبات ارگانیک فرار (VOC) و دیگر آلوده کننده ها را کم آزاد کنند.
برای بهبود کیفیت هوا در فضای بسته، مهم است که هوای داخل فضا بتواند به صورت منظم چرخش داشته باشد و تازه بماند. گیاهان فیلترهای طبیعی هوا هستند، و برخلاف باور رایج، فرش ها هم همینطورند. فرش و موکت با گرفتن ذرات غبار از هوا و نگه داشتن آنها تا وقتی آنها را جارو کنیم، کیفیت هوا را بهبود می دهند.
با تمیز کردن منظم و پایای فرش ها، فضای اتاق سالم و به دور از میکروب ها و مواد حساسیت زای درون ذرات غبار باقی می ماند.
فرش ها صدا را هم به خوبی ایزوله می کنند. آنها با جذب ارتعاش های صوت، سر و صدا را کاهش می دهند، که منافع زیادی برای سلامت ساکنین خواهد داشت.
بودن در معرض نور طبیعی یکی دیگر از جنبه های سلامت جسمی و روانی است. این مخصوصاً درباره محیط کار صادق است، چرا که نور طبیعی استرس را کاهش و کارایی را افزایش می دهد. در حقیقت، وجود عناصر طبیعی (یا عناصری شبیه آنها) در کل آرام بخش هستند. طراحی طبیعت دوست (بیوفیل) نوعی از طراحی است که این نیاز به وجود عناصر طبیعی در ساختمان ها و محیط های داخلی را به رسمیت می شناسد و هدفش زنده کردن ارتباط میان انسان ها و طبیعت است.
امیدواریم که این اصول به زودی در طراحی همه گیر شوند. معماران و طراحان داخلی کسانی هستند که فضاهایی که در آنها زندگی می کنیم را خلق می کنند و همیشه باید رویکردی پایا و طبیعت دوست داشته باشند، تا بتوانیم مراقب محیط زیست، و در عین حال مراقب خودمان، باشیم.
مقاله مرتبط: